لیندزلی و کادورت (2015) 10 نکته بحث را برای پرستاران بهداشت حرفه ای ارائه کردند تا با کارمندان، مدیریت و متخصصان ایمنی برای جلوگیری از بیماری های مربوط به گرما در محیط کار مطرح کنند. یکی از موارد بحث به خنک کاری کارکنان می‌پردازد: «سایه: چه در داخل یا خارج از منزل، مطمئن شوید که مکان‌های سایه‌دار و خنک برای استراحت کارگران وجود دارد» (Lindsley & Cadorette, 2015, p. 192). قرار گرفتن در معرض شرایط گرم و مرطوب می تواند باعث افزایش قابل توجهی در دمای مرکزی بدن کارگر (Tc) شود، به ویژه در هنگام انجام کارهای سخت و/یا پوشیدن لباس های محافظ. استراحت های کوتاه مدت در سایه بعید است که Tc بالا را جبران کند (Walker, Driller, Brearley, Argus, & Rattray, 2014) که خطر ابتلا به بیماری های مرتبط با گرما را در طول دوره های کاری بعدی افزایش می دهد. از این رو، استراتژی هایی که به سرعت Tc کارگر را در شرایط گرم و مرطوب کاهش دهند، ضروری هستند.
روش‌های خنک‌کننده فراتر از استراحت در سایه، به ندرت در محیط‌های کاری استفاده می‌شوند و عموماً برای درمان کارگرانی که از بیماری‌های مربوط به گرما رنج می‌برند، استفاده می‌شوند. خنک کردن کارکنان باید یک استراتژی پیشگیرانه باشد که Tc را قبل از ایجاد علائم مرتبط با گرما کاهش دهد. گزینه های خنک کننده مبتنی بر شواهد و آزمایش شده در میدان برای تکمیل استراحت در سایه شامل بلعیدن یخ خرد شده و غوطه ور شدن در آب است.
تبدیل یخ خورده شده به مایع از گرمای بدن برای کاهش Tc استفاده می کند. علاوه بر یخ و آب، این روش خنک کننده فقط به یک ماشین اصلاح یا مخلوط کن یخ و دسترسی به برق نیاز دارد. بلعیدن یخ خرد شده در طول استراحت، برتری خود را نسبت به استراحت در سایه در میان آتش نشانان نشان داده است (Walker et al., 2014) و برای خدمه تاسیسات برق (Brearley، Harrington، Lee، و Taylor، 2015)، تیم های ساختمانی، و معدنچیان زیرزمینی که در شرایط گرم و مرطوب کار می کنند. اگرچه ویژگی‌های هر محل کار الزامات خنک‌کننده را دیکته می‌کند، مصرف یخ خرد شده 4 تا 5 میلی‌لیتر به ازای هر کیلوگرم وزن بدن نقطه شروع توصیه‌شده در طول دوره‌های استراحت است (Brearley، 2012).
تدارکات ایجاد مخازن آب، کاربرد گسترده خنک کننده غوطه وری را در محیط های شغلی محدود می کند. با این حال، خنک کردن با غوطه وری برای مکان های کاری با خطر بالای بیماری های مربوط به گرما که مستلزم دوره های استراحت مکرر است، مناسب است. اگرچه غوطه ور شدن کل بدن در آب سرد به بالاترین نرخ های خنک کننده Tc دست می یابد، اما زمانی که محدود به قسمت پایین بدن باشد به خوبی قابل تحمل و موثر است (Walker et al., 2014). غوطه ور شدن در آب معتدل نیز به خوبی تحمل می شود و هنگامی که نواحی بزرگ سطح بدن در معرض آب در گردش قرار می گیرد، Tc را به سرعت کاهش می دهد (تیلور، کالدول، ون دن هوول و پترسون، 2008). محدود کردن غوطه ور شدن در آب به مناطق کوچک مانند دست ها و ساعدها به شدت نرخ خنک کننده Tc را کاهش می دهد (Brearley & Walker, 2015) و اثربخشی این رویکرد را محدود می کند. هنگام ایجاد غوطه ور شدن در آب در محیط های کاری، تقریباً 20 دقیقه برنامه ریزی کنید تا برای حفظ استانداردهای بهداشتی، لباس های محافظ و پوشیدن لباس های محافظ و آب کلر را به کار ببرید.
برنامه‌هایی برای جلوگیری از بیماری‌های مرتبط با گرما باید شامل نظارت بر Tc و ضربان قلب کارکنان باشد (Brearley و همکاران، 2015) تا بازخورد ذهنی کارگران در مورد روش‌های خنک‌کننده را تکمیل کند، در نتیجه اطمینان حاصل شود که برنامه‌ها با شواهد هدایت می‌شوند.